Depressief

Regen. Ooit zei een Ierse gast in mijn B&B in Belt-Schutsloot dat hij de regen in zijn vaderland niet  vervelend vond, dat maakte het land zo mooi groen. Ik probeer eenzelfde redenering al wekenlang, wat zeg ik, maandenlang in mijn gedachten te houden. Dat lukt niet bepaald. Ik geniet zeker van het prachtige groene Frankrijk. De keus voor La France in plaats van L’Espagne was vooral dat ik de natuur hier zoveel mooier, groener, vind. Het is hier in de winter kouder dan in Spanje, dat is wel jammer, toch heeft de groene omgeving mijn voorkeur. Nou, groen is het!! En  nat … 

In februari kwam ik weer thuis uit Nederland en voor mijn vertrek naar huis vertelde ik aan iedereen die het maar horen wilde, ook aan wie het niet wilde horen, dat ik mij verheugde op februari en maart thuis. ‘Bij ons begint de lente in februari en vorig jaar werkte ik in februari al in korte broek en t-shirt in de tuin’, zo deed ik er nog een schepje bovenop. Ik had toch zo’n zin aan een zonnig voorjaar. 

En daar heb ik nog steeds zin in. Ondertussen is het al mei en ik kijk voor de zoveelste keer vanaf mijn barkruk aan het keukeneiland naar de regen buiten. De verwarming is aan en de korte broek en t-shirt liggen te verstoffen in de kast. De dagen dat het droog was en de zon scheen in de periode vanaf begin februari kan ik op één hand tellen. Vorige week was het toch echt twee dagen zomers. Mijn schoondochter en kleinkinderen waren er. Wat hebben we van deze twee dagen genoten, zelfs gezwommen in de vijver. Tja, familie weg en de zon ook verdween weer net zo snel als ze tevoorschijn was gekomen. 

Wat het nog ‘erger’ maakt zijn de berichten van familie en vrienden uit Nederland. ‘Lekker weer hier.’, ‘Heb jij regen? Wij 26 graden.’ ‘Zitten heerlijk in de zon.’ Grrrrr Nog nooit heb ik in de tijd dat ik hier woon, ondertussen alweer drie jaar, meegemaakt dat het in Nederland tien graden warmer is dan hier. Niet dat ik het mijn geliefde medemens in Nederland niet gun, dat is het niet, het ‘hoort’ gewoon niet zo te zijn. Dit is immers Frankrijk en hier voelt het toch als ‘God in Frankrijk’ … ‘Regen-God in Frankrijk' tegenwoordig.

Dat er in de wintermaanden in het hoge noorden van Scandinavië meer zelfmoord plaatsvindt, begrijp ik nu heel goed. Door het binnenzitten en kijken naar die grauwe, grijze luchten en stortregens word ik behoorlijk depressief. Bijvoorbeeld vandaag: vanochtend was het droog. Op donderdagochtend ga ik naar yoga en ik besloot op de terugweg groenteplantjes voor de tuin te kopen. Ik verheugde me al rijdend op het planten van de aubergine-, courgette- en paprikaplanten. Zelfde soorten had ik al eerder gepland een maand geleden, die hebben de kou en regenval niet overleefd. Thuis kleedde ik mij om: yoga kleding uit, tuin kleding aan. Ik deed de deur open om naar buiten te gaan en … jawel … stortregen. Pfffff … alweer!?@#!!?

Volgende week rijd ik naar Nederland en voor het eerst in drie jaar verheug ik mij op het Nederlandse weer. De korte broek en t-shirt ga ik afstoffen, die gaan bovenop in de koffer!!