Gedicht - uitvaart

Wat is een mens?, zei je vaak met een zucht

En keek je in de lucht

Al was je soms de wanhoop nabij

Je werd altijd weer blij

Er was liefde, verdriet, angst en vreugde in je leven

Op een tegeltje in onze woonkamer stond geschreven:

‘Van het concert des levens, krijgt niemand een program’

Dat klopte aardig, toch mam?

Als moeder was je zorgzaam, streng en vrolijk

En je had humor, dat scheelde een stuk

Wij hebben plezier gehad samen

Dat zullen mijn zussen beamen

Voor de kleinkinderen was je een lieve schat

Zij hebben veel aan je gehad

Je stond altijd voor ze klaar

Samen spelen, kletsen of een lief gebaar

87 jaar oud, het is jouw tijd

Na jarenlang dementie, dat was een strijd

Toch bleef je opgewekt zingen en praten

Tot de woorden je gingen verlaten

Je werd ziek, Corona, tot twee keer toe

Jouw lijf was vreselijk moe

Het is klaar, je was op

Dit keer is het echt een stop

Veel herinneringen maken ons blij

En hier staan wij dan nu zij en zij

Om jouw lichaam ter aarde te stellen

Wij kunnen alleen nog maar verhalen over jou vertellen

Je bent weg, maar toch dichtbij

In jouw hemel ben je vrij

In onze harten leef je voort

Wij zijn jouw nazaten, van jouw soort

Lieve Mama, Lieve oma, Lieve schoonzus

Hierbij de laatste afscheidskus

Vergeten doen wij je niet

En Ondanks ons verdriet

Zijn wij blij dat jij kunt zweven

Bedankt, voor alles wat je ons hebt gegeven

Het ga je goed, geniet, zing en dans op wolken in hemelsblauw

Dag schoonzus, dag oma, dag mama wij houden van jou